Prologue I - จากสถานที่ซึ่งเทพแห่งความตายอาศัยอยู่
ในสถานที่แห่งนี้ มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นบ่อยๆ......
｢ นี่.... ถ้าพวกเราได้โตเป็นผู้ใหญ่โดยที่ไม่ตายไปละก็ นายจะแต่งงานกับฉันได้ไหม?｣
เด็กหญิงผมบลอนที่มีใบหน้าอ่อนโยนพูดออกมาขณะที่กำลังร้องไห้
การขยับตัวอย่างเชื่องช้าและดวงตาที่เฉื่อยชาของเด็กชาย..... แต่เพราะอะไรบางอย่างดวงตาแห้ง
ผากและยังเต็มไปด้วยความรู้สึกว่างเปล่า เริ่มจ้องมองกลับไปที่ดวงตาอันเปียกชุ่มของเด็กหญิง
｢ ถ้าพวกเราได้โตเป็นผู้ใหญ่โดยที่ไม่ตาย...... ｣
นั่นมันเป็นไม่ได้หรอก
เด็กชายคิด
ไม่มีทางเป็นไปตามที่เด็กหญิงคิดหรอก
เพราะพวกเรากำลังจะตาย
ในสถานที่แห่งนี้
ในที่เลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ ความตายกำลังใกล้เข้ามา
ความตายอยู่ทั่วไปหมด
แม้เด็กน้อยทั้งสองจะเข้าใจถึงขอบเขตนั้น ความตายก็ยังเอ่อล้นไปทั่วโลก
นั่นเป็นเหตุผลที่........
เด็กหญิงพึมพำ
｢ ถ้าพวกเรารอดไปได้...... นายจะ...... ｣
เด็กชายไม่ตอบ
เพราะสิ่งที่เด็กหญิงพึมพำนั้นเหมือนความฝันที่ไม่มีจุดจบ ไม่มีทางเป็นจริง
เหมือนภาพลวงตาเพียงชั่วครู่
｢ ถ้าพวกเรารอดไปได้...... นายจะ...... ｣
แต่คำพูดเหล่านั้นก็ถูกขัดจังหวะ
ชายวัยกลางคนในชุดสีดำ ดึงไหล่ของเด็กหญิงแล้วฉุดไปทางตัวเขา และบอกเธอว่า
｢ ถึงเวลาแล้ว การร้องไห้จบลงตรงนี้ สำหรับคนอ่อนแออย่างเธอแล้วความรู้สึกน่ะไม่จำเป็นหรอก
เธอจะตายเพราะว่าอ่อนแอ มันไม่มีอะไรมากกว่านั้นหรอก ｣
ถูกแล้ว
ไม่มีอะไรมากกว่านั้น
เธอเข้าใจดี
เด็กหญิงแสดงความหวาดกลัวออกมาในทันที
｢ ......ใช่ ｣
และแล้วเธอก็พยักหน้า
เมื่อเธอมองไปที่ใบหน้าของเด็กช่าย แต่เด็กชายก็ยังไม่ยิ้มเหมือนเดิม พร้อมกับท่าทางที่เชื่องช้า และ
ดวงตาที่เฉื่อยชาเหมือนเดิม ไม่ว่าจะคำพูดหรือทำอะไรก็ตามก็ไม่สามารถทำให้เด็กชายตอบกลับมาเลย
｢ ........... ｣
ใช่แล้ว
เด็กหญิงเข้าใจทุกอย่าง
หลังจากที่พวกเขากำลังจะตาย มันก็ไม่มีความหมายอะไรที่จะต้องสัญญาอย่างนั้น
ใบหน้าของเด็กหญิงราวกับกำลังถูกแช่แข็ง
ฉันจะไม่ยิ้มอีก
ใช่แล้ว เด็กหญิงคิด
｢ พวกเราไปกันได้แล้ว ｣
เมื่อชายวัยกลางคนพูด เด็กหญิงก็เริ่มเดินไป
บนเส้นทางที่ไม่มีความหมายอะไร........
ไม่มีเป้าหมาย
ไม่มีความฝัน
ไม่มีความหวัง
ตั้งแต่นี้ไปเด็กหญิงจะกลายเพียงเป็นสัตว์เลี้ยงของชายวัยกลางคน
เป็นหุ่นเชิด
และ––––
｢ Oi. ｣
ในทันใดนั้นเด็กชายก็เปล่งเสียงออกมา
ในลักษณะที่ยังขาดความทะเยอทะยานเหมือนเดิม
เสียงนั้นกำลังพูดกับเธอ
｢ เธอก็รู้ เธอร้องไห้มากมาย อย่าพูดเหมือนว่าพวกเรากำลังจะตายสิ เธอมันดื้อด้าน แถมฉันก็ยังไม่คิดจะตายซะด้วยสิ เพราะงั้น ... ｣
เด็กหญิงที่มองข้ามไหล่ไปโดย ไม่ได้คิดอะไร ทันทีที่ความรู้สึกกลับมา
น้ำตาก็เอ่อล้นออกมา
เมื่อเห็นดังนั้นเด็กชายที่กังวลใจและทำสีหน้าราวกับกำลังเผชิญปัญหา จึงยิ้มและพูดว่า
｢ เพราะงั้นเธอก็อย่าตายล่ะ ｣
｢ ...............เข้าใจแล้ว ｣
เด็กหญิงพยักให้
สัญญาวัยเด็กได้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
คำสัญญานั้นถูกสลักอย่างหนักแน่นลงไปในหัวใจของหญิงสาว......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น